Week van de Vrijwilliger bij vzw Curando.
Traditioneel worden tijdens de Week van de Vrijwilliger alle vrijwilligers bedankt voor hun inzet. Bij vzw Curando werken maar liefst 580 vrijwilligers. Dat zijn 1160 handen die onze medewerkers op regelmatige basis een handje helpen. De ene vrijwilliger komt dagelijks langs, de andere op themanamiddagen, de andere op grotere evenementen… Maar hoe dan ook ze zijn goud waard.
Met een gadget, een mooie koffietas om hun dag goed te starten, een uitgebreid ontbijtbuffet, een pannenkoekennamiddag en tal van andere acties werden onze vrijwilligers van harte bedankt.
We laten je graag meegenieten van enkele leuke sfeerbeelden en een woordje van vrijwilliger Erik Naert, die reeds 5 jaar actief is in woonzorgcentrum Westervier in Brugge.
Erik Naert, reeds 5 jaar gedreven vrijwilliger in
woonzorgcentrum Westervier aan het woord.
Toen mijn dochter Annemie zo’n vijftal jaar geleden vertelde dat ze elke maand een namiddag zou gaan zingen in woonzorgcentrum Westervier, samen met de bewoners, met allemaal liedjes ‘uit de tijd van toen’, aarzelde ik geen moment: ik doe mee!
Dat was voor mijn omgeving geen verrassing, want zingen ‘is nu toevallig één van mijn specialiteiten’. Oh neen, ik ben zeker geen douchezinger, mocht je dat soms denken en ik heb ook geen geschaafde conservatoriumstem. Maar ik zing graag en vooral: ik doe graag andere mensen zingen. Voor mij is een dag zonder muziek een verloren dag, een vaas zonder bloem, een kind zonder moeder…
En zo gingen wij op zangavontuur samen met de sympathieke Piet Wegsteen (84 jaar), met wie het aan de piano onmiddellijk klikte. Eerst in het salon van het vroegere gebouw. Dat bleek onmiddellijk veel te klein en dus rolden we elke maand de vleugelpiano naar de eetzaal. Nu zingen wij in Altegaar, en hebben wij ondertussen versterking gekregen van mijn broer Arnold (83 jaar) en van Hilde De Meyer die ook allebei de zangmicrobe in hun lijf hebben.
Was het vooraf een groot vraagteken, dan is het voor ons nu wel duidelijk: ‘Westervier zingt’ is voor ons een win-win situatie. Wij hebben ondertussen reeds zoveel mooie momenten beleefd met de bewoners die opleven als ze ongedwongen kunnen meezingen. De reacties van bewoners maar ook van hun familieleden die al dan niet toevallig de laatste donderdagnamiddag van de maand op bezoek komen, zijn soms zo ontroerend mooi. De glimlach is onze beloning. En voor onszelf is het een verrijking, na elke ‘Westervier zingt’ zijn wij zo voldaan, zo blij, zo rijk. Omdat wij zien dat wij mensen blij gemaakt hebben. Blije mensen zijn gelukkige mensen.
En zo zijn er in Westervier een pak mensen die zich op een of andere manier dienstbaar maken voor de bewoners. Als wij zingen staan we inderdaad ‘in de schijnwerpers’, maar zoveel vrijwilligers doen in stilte wellicht nog veel mooier en nuttiger werk dan wat wij doen. Neen, ik zal me niet wagen aan één of ander voorbeeld. Wat elke vrijwilliger ook doet, het is ongelooflijk waardevol.
Het mooie in woonzorgcentrum Westervier is dat we niet alleen voelen dat de bewoners ons daar dankbaar voor zijn. Neen, wij voelen ook de dankbaarheid van allen die in Westervier een vaste job hebben. En dan bedoel ik niet het feit dat wij een vrijwilligersfeest krijgen, of dat wij mogen na-eten als er een mosselfestijn of barbecue is, of dat wij ‘ons nieuwjaar’ krijgen of …
Neen, het simpele ‘dank-je-wel’, welgemeend en diep uit het hart van al wie hier werkt, is voor mij, en ik denk dat ik mag spreken namens alle vrijwilligers, oh zo belangrijk en deugddoend.
Vrijwilligerswerk is vrijwillig met als enig doel: het geven van jezelf én de ander van een goed gevoel.